Neste artigo analizaremos
as diferenzas da técnica de carreira en 100 e 400 metros lisos das mulleres. Comentaremos cada proba por
separado facendo finapé nos aspectos que cremos que marcan as peculiaridades de
cada unha.
En primeiro lugar,
cabe explicar que a proba de 100m lisos. Esta consiste nun sprint en linea
recta, polo que todas as corredoras comezan a carreira a mesma altura. Agora
ben, comezando de arriba abaixo, observamos que os pés non se apoian completamente
no chan, senon que tan so fan apoio do metatarso cunha lixeira pronación. Do
mesmo xeito, advertimos que canto maior sexa a flexión de xeonllo e, como
consecuente a aproximación do talón ó glúteo, avanzan a maior velocidade.
Seguindo na línea do
tren inferior, é destacable que as zancadas son máis cortas e frecuentes que na
proba de 400 m lisos. Despois de ver
en detalle varios videos da proba de 100m a penas notamos variacións na execución da técnica.
Con todo, si sacamos conclusións. Nun principio, pensamos que as competidoras
de maior estatura serían as que encabezarían a disputa xa que a lonxitude da
perna contribuiría directamente na amplitude da zancada. Pois ben, no video
desta competición (https://www.youtube.com/watch?v=IsYWLvZ6JfY&t=11), percatamonos de que as atletas máis altas non
son precisamente as que van por diante do resto de contrincantes como se pode
ver no video.
Continuando de maneira ascendente e facendo referencia ao tronco, as
corredoras mantéñeno erguido cunha lixeira inclinación cara adiante. Tamén
destacamos o feito do notorio balanceo de brazos durante toda a competición,
ainda que a atleta que se posiciona en primeiro lugar non move o tronco tanto
como o resto ata que se aproxima a meta ( anterior enlace).
En segundo lugar, hai que destacar a proba dos 400m lisos, que ao contrario
da de 100m, non se disputa en línea recta. Esta carreira ten o comezo nunha
curva, facendo que as participantes teñan que comezar a distinta altura, sendo
a atleta que se posiciona na primeira calle a que comeza dende máis atrás.
Seguindo un orden ascendente, pódese observar que os pés, ó igual que o
caso anterior, non teñen un apoio total. Isto, unido a rápido flexo-extensión
de xeonllo é importante para gañar máis velocidade. Nos 400 m podemos ver que a
diferenza dos 100m, as zancadas son máis largas e con menor frecuencia, a
excepción do último tramo, no que tódalas
velocistas disminúen a amplitude da zancada e aunmentan a frecuencia.
No tronco, démonos conta dun detalle, e é que a pesar de que o seu
movemento non é tan esaxerado, en comparación a proba anterior, ata que as
atletas están a acadar a meta. Neste
momento, tanto o movemento do tronco como o braceo é máis frecuente co fin de
gañar velocidade. Ao noso parecer, a carreira de 400m lisos é unha proba moi
esixente e que require dun gran control do ritmo de carreira, poloque é
importante manter unha alta velocidade xa dende o comezo e ainda aumentala máis
nos últimos metros.
Logo desta análise, chegamos a conclusión de que as calidades físicas
inflúen no feito de chegar a ser un/unha gran velocista, mais unha boa técnica
de carreira pode é fundamental. O movemento dos brazos, o tronco, as pernas, os
pés...todo inflúe. As horas que se dediquen ao adestramento farán que se chegue
máis lexos e acades todas e cantas metas te propoñas. Nesta vida ninguén regala
nada, o esforzo por conseguir o que se quere é primordial, mira sempre cara
adiante e nunca te des por vencido/a.
Articulo en colaboración con Sara Flores.
BIBLIOGRAFÍA
No hay comentarios:
Publicar un comentario